Według najstarszych znalezionych zapisków Polańczyk powstał w 1580 roku na prawie wołoskim, podobnie jak wiele innych miejscowości bieszczadzkich. Na początku wieś miała dwie nazwy – Poleszczańskie i Polańskie, które wywodziły się od polany, która powstała na tych terenach po wycięciu drzew. Po powstaniu Zalewu Solińskiego w wyniku wybudowania zapory wodnej w Solinie, po 1968 roku w Polańczyku zaczęto wznosić domy wczasowe oraz sanatoria. Pozwoliło to miejscowości uzyskać status uzdrowiska w 1999 roku, chociaż działania takie prowadzone były w Polańczyku już wtedy od 15 lat. Eksploatowane są tutaj wody wodoro-chlorkowo-sodowe, które ułatwiają leczenie osobom z problemami dotyczącymi najczęściej układu oddechowego i moczowego. We wsi Polańczyk obejrzeć można kilka zabytków, a wśród nich: greckokatolicka cerkiew z 1907 roku, cmentarz z kaplicą dworską z 1909 roku oraz kamienna kapliczka 1908 roku położona nad jeziorem.